Een oplossing en een probleem

Een verschrikkelijke aardbeving treft Haïti. Tien miljard dollar is er nodig voor de wederopbouw. Anderhalf miljoen mensen zijn dakloos. Tachtigduizend mensen zijn tot nu toe geregistreerd als "overleden". De financiële crisis is nog niet over. Een aantal grote bedrijven zijn nog druk bezig met omvallen. De echte gevolgen moeten op de termijn nog duidelijk worden; wat voor klap hebben we gehad door een verhoogde graad van werkeloosheid? Hebben mensen een pensioengat in hun waardeloze beleggingsportefeuille welke wij een "zekerheid-pensioen" durven noemen? Nederland alleen al heeft voor twintig miljard euro aan aandelen gekocht in "eigen" banken. De ING is actief in meer dan vijftig landen. De Fortis bank is actief in vijfentwintig landen. Dit van oorsprong één derde Belgische bedrijf is dan weer wel, deels, ook door België gekocht.

James Cameron heeft een filmpje gemaakt. Z'n nieuwe pareltje heet Avatar. Nu ben ik een vreemde ziel die dan moet denken aan een onsterfelijke macht, welk zijn (of haar?) bestaan ontleent aan de volgende, twijfelachtige taak: het bewaren van de rust in het universum. Het heeft niet zo mogen zijn, het is een film. De film Avatar heeft al zo'n twee miljard dollar opgehaald in de eerste tien weken dat deze draait in onze bioscopen.

We strooien met miljarden om ons geld te redden. Ergens zit daar een soort van cirkelredenering voor mijn gevoel. Maar dit is "natuurlijk" niet zo simpel. Wat me frustreert is dat we zonder enige moeite honderden miljarden keiharde koude euro's uit één of ander gat kunnen trekken om onze op geld beluste, luchtbel opblazend tuig in driedelig pak te spekken. Bonus inleveren omdat je buurman die ophoest? Ach nee doe niet zo gek, die werkt toch ook bij de bank, het zijn mensen die wij niet kennen die voor ons betalen. Die wonen vast ergens in een rijtjeshuis.

Zou het voor deze mensen zo'n ver van hun bed show zijn dat ze niet kunnen inzien dat een bonus voor "de gewone mens" vrij smerig aanvoelt. De mensen die een kwartje om moeten draaien om te controleren of er geen dubbeltje onder ligt. Dat zijn de belastingbetalers die hun inkomen in 2010 per maand zien dalen. We hadden ook in plaats van een bank, Haïti kunnen kopen. Volgens mij valt er best wat te regelen met die mensen als je dat land repareert, een privé vliegveld voor Nederland en een stukje strand voor de belastingbetaler.

Al die mensen die bij de Fortis zitten hadden ook best naar de SNS Bank gekund, of die boerenbank, van mijn part Frieslandbank. Het lukt immers prima om de DSB bank om te laten vallen.

Hoeveel instanties die door wanbeleid in de problemen komen moeten we redden met miljarden die ook miljoenen levens kunnen verbeteren?

De pluisjes

Man: "Eindelijk van die rotpluisjes af"
Vrouw: "Ja...".

Zo loop ik langs twee fietsers. Het zijn van die typische "wij gaan heel hard"-fietsers. Strakke pakken, glimmende zonnebrillen, bidon-galore (want je moet immers alle vrije ruimte gebruiken voor bidons). Eenmaal de hoek om zie ik wat ze bedoelen. De bomen die hun bloesem afscheiden geven de straat een idylisch beeld van dorpse vrede. Hier zijn bomen die groeien en bloeien, ongestoord in de betonnen jungle waarin wij leven. De natuur doet wat de natuur al eeuwen doet, wij lopen er tussendoor en belemmeren het niet. Wat sommigen als een verrijking van hun omgeving zien, bloesem in de lucht, zien anderen als een vervelende toevoeging.

Of heeft de man op de fiets hooikoorts? Toch grappig dat wij als dieren die altijd in de natuur leefden tegenwoordig snotterende neuzen krijgen van diezelfde natuur. Hoe ver staan wij al niet af van onze eigen natuur. Hoe lang nog voordat steden hermetisch afgesloten moeten worden van de natuur omdat wij nergens meer tegen kunnen.
Straks krijg nog wat aarde op je lichaam, och heden, daar krijg je vast uitslag van. Nou, laten we alle aarde dan maar bedelven onder beton, asfalt en kunststof. 

Zou het werkelijk zo ver komen? Wetenschappers zeggen wel eens dat hooikoorts voortkomt uit het gebrek aan blootstelling aan de natuur. Je moet gewoon veel van die stofjes binnenkrijgen als je jong bent, dan weet je lichaam dat het heel normaal is. Gebeurd dat niet, was je gewoon een slachtoffer van een voorzichtige moeder die je niet in de modder liet spelen omdat je dan vies zou worden, dan ben je het slachtoffer van de moderne wereld. Je lichaam snapt er niets van en laat je snotteren, bloeddoorlopen ogen zullen je wreed lot zijn tijdens tenminste een seizoen per jaar. 
Andere geven de schuld aan onze genetische kenmerken. Ergens gaat er iets mis en dan kan je niet zo goed meer tegen pollen. Wat jammer toch. Vroeger zou iemand die snotterend in een hoekje zat in de lente sterven van de honger of tegen een boom aan rennen in een poging te vluchten van een woeste beer. Maar ja, om nu alle mensen met hooikoorts voor woeste beren te gooien...

Wat is onze natuur in de 21e eeuw? Zijn de lantarenpalen van tegenwoordig de bomen van vroeger? De bankjes die overal verrijzen de stenen waar wij vroeger op rusten? Ik heb geen antwoord. Welke natuur in mij is weet ik niet. Opgegroeid met elektronica en in de modder spelen voel ik mij soms een kind van twee werelden. Zou ik mij eens terug moeten trekken in de natuur om beter tot mijzelf te komen of brengt dit mij verder van wat ik werkelijk ben? Het is een vraag waar ik geen antwoord op heb. Ergens lonken de bergen, de bossen, de wateren. Ergens lonkt elektronica, computerspellen en wat al dan niet wat ontwikkelt wordt en mijn oog tot zich trekt. 

Tot die tijd verblijf ik een kind van twee werelden. Soms eens de natuur in, soms eens mijn voorraden verbruiken aan de ontwikkeling van de eeuw waarin ik leef. De natuur is gratis zeggen ze wel eens, maar een ticket naar Thailand begint bij 700 euro. De wereld is altijd open, je kan altijd een reis beginnen. Natuurlijk, als je uberhaupt vrij kan krijgen van je werk. 

Voldoening

Honderden boekingen aanmaken.

Repetitieve handelingen van het niveau waar je aapjes nog op kan trainen.
Zo voelt het soms.
Maar er is hoop.
Er is hoop in een bijna tastbare vorm.
We noemen het scripten.
En scripten is als een geschenk uit de hemel.
Helaas iets te laat...
AFgelopen week is er voor een project wat ik "doe", een soort van 1-mans project dus, een heleboel werk verzet.
Dit wat ik zojuist werk noemde, komt neer op het zinloos rammen van honderden boekingen.
Niet echt iets waar je collega's blij van opkijken als je er mee komt aanzetten.
Nu probeerde ik dit goed te maken door vierhonderd gram chocola mee te nemen, maar goed.
Het punt is dus, er waren nog meer dan tweehonderdvijftig boekingen over.
Iets met een gebrek aan capaciteit, zoals dat dan zo mooi heet.
Je doet er tien.
Verveling.
Ergernis.
Dan klinkt er een stemmetje. MACRO MACRO SCRIPTEN SCRIPTEN.
Ja, eigenlijk zou het makkelijk zijn als ik dat wat ik steeds hetzelfde typ, onder een knopje gooi.
Even gefrustreerd praten met een collega over het feit dat je daar zelfs toetsenborden voor hebt (om een moment te vullen), waarna het niet meer te ontkennen is.
Ik heb een gruwelijke pesthekel aan simpel herhalend werk. 
Dus.
Google is je vriend, dus laten we die een bezoekje brengen.
Soms voelt Google als een grote doos met troep. Je hakt er wat gaten in en je schudt een beetje. 
Toch komen er vaak leuke dingen uit als de gaatjes niet te groot zijn en op de juiste plek zitten.
www.autohotkey.com lijkt een redder!

Na wat knoeien met een autoscripter die bijgeleverd wordt begint het verhaaltje inzichtelijk te worden.
Nog wat knoeien later is het copy/paste (CTRL-C, CTRL-V skils, je weet) werkje al volledig geautomatiseerd.
Nu ja, waarom niet alles.
Een half uurtje a uurtje verder rollen de boekingen volledig automatisch uit het scriptje.
Weer een uurtje of twee later zijn alle boekingen automatisch gedaan! 
Geloof me, dit geeft ongelofelijk veel voldoening. 
Immers, ik kan leukere dingen bedenken en anders was ik de hele dag (en waarschijnlijk nog meer tijd) kwijt geweest aan het handmatig boeken. 

Wat kunnen we nog meer met leuke scriptjes? 1300 vakjes aanvinken ging ook best snel moet ik zeggen. 
Leuk toch hoe je een oud en uitgeleefd boekhoudsysteem met wat knoeien een stuk fijner weet te krijgen.
Normaliter gaat het namelijk zo: 1 Vinkje zetten, op andere regel klikken, vinkje wordt verwerkt, je kan nieuw vinkje zetten.
Opzich helpt het als je klikt van vinkje naar vinkje, maar dan moet je tussendoor wel scrollen want er kunnen maar zo'n 30 boekingen in een scherm.
En dan moet je er zo'n 1300, boehoe... 
Ik hou van oplossingen.
Ik hou nog meer van oplossingen die werk voor mij doen.
Blij blij blij. 

Conclusie: Denk buiten je doosje, vergeet je nerdstudie niet en doe er wat mee!

P.S.
Ergens voel ik me wel schuldig over het gruwelijke werk wat ik mijn collega's heb laten doen.
Ben je iemand die op zulk een manier misbruikt is, het spijt mij zeer. 
<3

Borrelen

Collega's zijn ook mensen.

Met dat in je achterhoofd begeef je je met je lichaam naar een borrel.
"Hastikke gezellig". We zullen het zien.
Zet je beste glimlach op, maak wat grapjes, kijken of het aankomt.
Compliment voor de collega die toch maar niet de accountmanager uitgenodigd heeft.
Laten we eens een keer niet iedere mogelijkheid aangrijpen om de "relatie te verbeteren".
Ja, want daar gaat het toch om.
Lekker netwerken op zo'n borrel.
Alle collega's die de vloer gaan verlaten zijn namelijk mogelijkheden. (daar is de borrel voor, mensen die de afdeling verlaten moeten wel uitgezwaaid worden met bier)
Zo moet je dat zien.
Ze kunnen je verder helpen!
Mensen die je verlaten met een positief gevoel zullen later aan je denken.
Dan hebben ze iemand nodig en dan denken ze, ja, hier moet ik Pietje voor hebben. 
Natuurlijk.
Terug naar de situatie.
De mens bestelt bier, drinkt bier, bestelt bier, drinkt bier. 
Langzaam komen de mensen die nog met een motorisch voertuig moeten bewegen tot de conclusie dat ze genoeg hebben.
Helaas is dit al wel op het moment dat de mensen die geen motorisch voertuig gaan bewegen, zich afvragen of die persoon nog wel een motorisch voertuig moet gaan bewegen.
Ergens is het een fijne gedachte dat de desbetreffende collega, niet weet dat de garage van het kantoor vroeg dicht gaat.
Hij komt vast nog wel thuis op een manier, toch?
Aan de andere kant, het was al weer even geleden dat ik met "mannen" was wezen "bieren".
Wat valt op. Je kijkt meer om je heen, benoemt wat mooie vormpjes die voorbij komen, e.d..
De 1 doet het wel, de ander niet.
Leuke informatie voor later. 
Het valt in ieder geval op dat niet iedere man constant een dwalende blik heeft.
De zwerver die niets anders heeft dan een dwalende blik is dan weer extra grappig.
Maar wat draagt het bij, zo'n borrel?
Wat gezelligheid.
Een mooi afscheid van de collega's die de afdeling verlaten.
Alleen jammer dat best veel mensen niet zijn gekomen.
Altijd iets beters te doen. 
Ik zeg maar zo, mis je toch weer een competentiepuntje. 

Het is natuurlijk allemaal niet zo bitter als ik hierboven afschilder.
Fijn dat er gedacht wordt aan de mensen die na een lange tijd een afdeling verlaten.
Ze verdienen ergens toch wel zo'n bloemetje, stukje taart, een drankje. 
Het wordt toch weer wat minder gezellig. Maar ja.
Dat is hoe het gaat. Collega's, bedankt en tot ziens.

Crisis

Kredietcrisis... Varkensgriep...

Alle mensen met een sub-prime hypotheek preventief ruimen.
Oplossingsgericht denken noemen ze dat.

Dat zat er enkele dagen terug in m'n hoofd. 
Wat een heisa is het weer allemaal.
Soms vraag ik me af of de grootste puinzooi die de mens ervaart niet voortkomt uit paniekerig wangedrag.
Boehoe, er zijn vijftien mensen overleden aan een varkensgriepje. 
Hoeveel opa's en oma's gaan er jaarlijks te gronde aan een griepje? 
Dui-zen-den. 
Niemand die je daar over hoort.
Maar nee.
Ho ho ho!
Dit is verdomme H1N1 waar we het over hebben. 
Poehee.
Alle "dags der oordeelsch"-priesters opgelet!
Varkensgriep is prima te genezen met medicijnen.
Jammer he.
Nee, nu niet gaan huilen.
Blijf nog maar even van de kaasschaaf af. 
Ga maar in een hoekje zitten anders.
Het einde der tijden is nog niet nabij.
Natuurlijk zijn we goed op weg maar daar kunnen we dagelijks een wijntje op drinken.
Terug naar het onderwerp.

Kredietcrisis, varkensgriep en dan ook nog een "aanslag" op "Oranje". 
Wonderbaarlijk toch hoe gruwelijk dingen worden als ze binnen een straal van 500 kilometer om je heen gebeuren.
"Ja het is toch wel dichtbij opeens".
Punt 1) Hadden we uberhaupt een kredietcrisis gehad als de kennis over het systematische wanbeleid was gebleven bij vaklieden?
Dat vind ik dan een interessante vraag. 
En nee, aandeelhouders vind ik dan weer geen vaklieden. 
O het gaat niet zo goed met bedrijf X, VERKOPEN SNEL!
Ja, dan help je de situatie echt. Wat een koningen.
Ik dacht vroeger altijd dat de grabbelbox voor 10 cent per graai iets was voor kinderen.

Punt 2) Hoeveel miljarden mensen zijn er overleden aan "gruwelijke virussen".
De laatste tijd, geen. De laatste keer dat we een grote schoonmaak hadden was dan toch wel de spaanse griep.
Waar zijn we mee bezig.
Paniek zaaien lijken de media in ieder geval goed te kunnen.
Hoe lang duurt het nog voordat de massa resistent genoeg is geworden voor dit soort waanzin.

Ach ja. Tot die tijd kan je net zo goed meeschreeuwen, om maar een one-liner te gebruiken...
Slecht beleid toont zichzelf aan. Ga mee met de stroom, als de stroom kut is dan ziet iedereen dat vanzelf wel.
Peddel niet tegen, peddel mee. Samen de afgrond in, dan zie je hem tenminste.

Beleggingshypotheekje iemand?